Victory!

Powrót do pracy, prócz mojego totalnego rozbicia psychicznego i histerycznego ataku lęku separacyjnego u Emilki, przyniósł nam jeszcze pierwszą chorobę naszej córeńki. Zaczęło się od zwykłego kataru, a skończyło na  infekcji rotawirusowej :-( Także ostatni tydzień spędziłam na L4, siedząc w domu i przypominając sobie, jak cudownie jest zamiast dźwięku budzika zostać obudzoną rano przez małe łapki. I nawet pomimo tego, że cały ten czas spędziłam na zażartej walce z gorączką, nawadnianiu i próbach podania elektrolitów i probiotyków, i pękało mi serce patrząc na moją małą dziewczynkę, uczepioną mojej szyi, którą nic nie cieszyło, nic nie interesowało, to i tak cieszyłam się z tego tygodnia razem.

O zaletach karmienia piersią rozpisywałam się nie raz, ale przez ten tydzień przekonałam się po tysiąckroć, że nie ma niczego wspanialszego od kobiecego cycka! Lekarka na dzień dobry powiedziała nam, że przy tak silnej biegunce nie ma najmniejszych szans żeby dziecko się nie odwodniło, bo musiałoby przyjąć w ciągu dnia co najmniej 2 litry płynów plus minimum 200ml roztworu elektrolitów. Jakie są szanse podania takiej ilości płynów choremu dziecku chyba każda z was wie, więc miałam do wyboru albo pojechać od razu do szpitala albo zaczekać aż stan Emilki pogorszy się na tyle, że będzie to koniecznością :-( Na przekór całej logice tego świata zaufałam intuicji  i zabrałam Emilkę do domu, z myślą że nie wiem, jak to zrobię, ale nie pozwolę się jej odwodnić. I co zrobiłam? Przystawiłam Emilkę do piersi i zostałam tak z nią na kolejne 4 dni, dodatkowo co 15 minut podając jej strzykawką po 5ml Acidolitu. Nie zrobiłam kompletnie nic w tych dniach. Po prostu siedziałam z dzieckiem na kolanach, popijałam hurotwe ilości wody, potrzebnej do produkcji mleka i czekałam aż ten przeklęty wirus da za wygraną. I jak przez 13 miesięcy karmienia piersią nie wiedziałam, co to są bolące bordawki, tak teraz zamiast piersi mam krwawą miazgę, ale kiedy piątego dnia Emilka wstała rano, poszła do kuchni wyjęła puszkę z kaszką i przyniosła mi żebym zrobiła jej śniadanie, wiedziałam, że było warto!!